Ciekaw jestem, dlaczego nikt nie śmieje się z obecnego prezydenta? Dlaczego internetu nie zalewają tysiące zdjęć? Przecież każdy człowiek dziwnie, głupio lub śmiesznie wygląda, gdy gryzie jabłko, czy ziewa, prawda? Nie tylko Lech Kaczyński...

Przeczytałem dziś w Gazecie tekst o wdzięcznych cystersach:

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,8878878,Wdziecznosc_cystersow__ile_zarabial_Marek_P_.html

Za chwilę wiadomość o belgijskim księdzu molestującym... Oczywiście jak zwykle nikt nic nie wiedział o skłonnościach leciwego dziś kapłana... Bo to nie chodzi o to, że w szeregach duchowieństwa zaplątał się jakiś zwolennik dymania chłopców... Problem w tym, że mało kto w dymaniu chłopców widział coś nagannego.

Wracając do następców św. Bernarda (który zapewne wyczynia niezłe hołubce w grobie, bo przewracać się to już przestał dawno) to aż dziw bierze jak radośnie współpracują bogobojni bracia z byłym esbekiem...

No i jak w życiu zakonnym tak samo jak ubóstwo wygląda czystość i posłuszeństwo, to chyba mamy do czynienia z afirmacją hedonizmu : )

Nie ma co, kasa się kręci. Oczywiście za puste kościoły za 10 czy 20 lat odpowiadać będzie liberalizm, UE, masoni i wszelcy inni libertyni spod ciemnej gwiazdy...

Podczas jazdy autobusem towarzyszyło mi na siedzeniu z tyłu dwóch uczniów (wyglądali na szkołę średnią). Słuchali z komórki ciężkiego rapu, nie przejmując się pasażerami. Przeca się należy im... Rozmawiali o paleniu papierosów.

Nagle jeden z nich zadał drugiemu filozoficzne pytanie: "Jakby panienka powiedziała ci, że jak rzucisz, to da się przejebać, to co byś kurwa zrobił"? (cytuję)

Nie czekałem na odpowiedź. Wróciłem do czytania gazety. Wolałem nie wiedzieć.

Parafraza wyświechtanego już hasła, którym usprawiedliwia się grzechy ludzi Kościoła, została dokonana przeze mnie świadomie, ale o tym na końcu. Usprawiedliwiająca formułka o świętym Kościele i grzesznych w nim ludziach stała się wygodną formą usprawiedliwiania. Zupełnie niepotrzebnie, bo trzeba być totalnym hipokrytą, by potępiać innych, samemu mając coś na sumieniu. Może te nasze grzeszki codzienne nie są na miarę wieloletniego molestowania nieletnich, ale zawsze coś tam na sumieniu mamy, choćby przechodzenie na czerwonym świetle ;-)))

Doprawdy, tu nie chodzi o potępianie. Nie chodzi o walkę z Kościołem. Nie idzie też o liberalizację czy protestantyzację katolicyzmu. Chodzi o walkę, paradoksalnie dla dobra samego Kościoła, co nie równa się zawsze dobru jego hierarchów, ze zorganizowanym, zamożnym "układem" ludzi bezwzględnych i zapewne niewierzących na jego szczycie. Bo jak inaczej nazwać wieloletnie tuszowanie, ukrywanie i postępowanie wbrew prawu państwowemu z księżmi pedofilami? Bo w to, że następcy apostołów nie widzieli, iż uprawianie seksu z dziećmi nie jest ok, to nie uwierzę. Jak tłumaczyć wieloletnią, zakonną patologię w Irlandii? Jak wytłumaczyć naszą rodzimą aferę o miłej dla ucha, łacińskiej nazwie? Jak wytłumaczyć zażyłość z papieżem i wieloma liczącymi się hierarchami pewnego pana, będącego wielokrotnym ojcem, oszustem i deprawatorem własnych seminarzystów, na codzień odgrywającego rolę pobożnego, konserwatywnego kapłana? Jego "czci" broniły osoby o słynnych nazwiskach. Rozumiem, że "zwykli ludzie" mają uwierzyć, iż władze zakonne nie wiedziały nic o wyskokach swego założyciela, a wspierający to "dzieło" hierarchowie jakoś tak przypadkiem po śmierci Jana Pawła II (który praktycznie do samego końca wspierał duchownego - udawacza) pozwolili mu umrzeć w luksusach...

Nie chodzi zatem o jednostkowe przypadki, tylko o zorganizowaną, mafijną wręcz politykę polegającą na przekazywaniu całkiem innej nauki w odróżnieniu od codziennej praktyki życia na wielką skalę.

A tytuł notki? To moja skromna opinia, ale mam wrażenie, że przy Kościele ludzi nie będących  lemingami (którym jest obojętne to wszystko, chodzą do kościoła, bo chodzą) trzyma garstka rzeczywiście świętych osób. Pojedyńczych...

Gdyby nie prasa i zmiana mentalności, to grzechy irlandzkie bądź amerykańskie nadal nie ujrzałyby światła dziennego. Boli, że odpowiedzialni za te winy nadal cieszą się chwałą biskupów. Pogłoski o "lawendowej mafii" zapewne nie są wyssane z palca.

http://wyborcza.pl/1,75515,8815724,Cwani_liderzy.html

Powyżej link do znakomitego tekstu profesora Widackiego. Czytałem i prawie że zalewałem się łzami radości, że w końcu ktoś głośno powiedział o trawiącym nasze życie polityczne problemie.

Bodaj pod sam koniec rządów PiS, gdy debaty parlamentarne przybrały już pozory cyrku, dowiedzialem się o istnieniu instytucji posła, który reszcie pokazuje jak ma głosować. Ot, jak stado baranów. Może więc zmniejszyć liczbę parlamentarzystów do samych liderów, a zamiast posłów dac im pionki? Taniej chociaż będzie...

Ciężko formują się mechanizmy demokracji w kraju, w którym dominuje swoista prostytycja, by nie rzec wprost, bez owijania w bawełnę: kurestwo oraz złodziejstwo.

Jak można się domyślać, nie mam na myśli najstarszego zawodu świata, tylko pewną postawę moralną przeniesioną na łono życia politycznego i społecznego. Bo jak np. nazwać inaczej wolę aktywnego uczestnictwa w życiu politycznym, gdy ciążą na danym kandydacie zarzuty nepotyzmu, ustawiania procedur urzędowych czy wręcz poważne przestępstwa?

Bodaj w jednym ze skandynawskich państw wysoka rangą pani polityk zapłaciła służbową kartą za drobne, lecz osobiste zakupy. Pieniążki oddała niezwłocznie. Lecz to był koniec jej kariery.

Nie mam też na myśli prymitywnego złodziejstwa. Jak już kraść, to pod przykrywką legalnej działalności, najlepiej państwowej i grube miliony. Przykładów nie trzeba podawać. Państwo za to z całą surowością weźmie się za babę z kiosku, co kserówki nie nabiła na kasę fiskalną. Oj, wtedy państwo surowe, że ho, ho...

Proste pytanie: czy państwo, w którym kurestwo i złodziejstwo są normalnością, ma szansę przetrwać?

Długo zastanawiam się nad tym problemem i jakoś nie potrafię sam sobie udzielić satysfakcjonującej odpowiedzi.

Ciekawi mnie jak czują się DZIŚ ci ludzie opozycji, których anonimowo waliły po plecach milicyjne pały i polewały armatki wodne? Ci, którzy na własnej skórze odczuli sprzeciw wobec "jedynie słusznej" ideologii? O których nie  upominały się organizacje międzynarodowe, tylko skazywani byli na cierpienie w zapomnieniu?

Czy przypadkiem nie myślą sobie dziś, że za komuny było im lepiej? I po co było walczyć? Włos z głowy nie spadł ich oprawcom, aparatczycy urządzili się świetnie, dawni opozycjoniści dziś bratają się z tymi, których nazwiska były synonimem nienawidzenia władzy. Nieco osób ze świecznika opozycji umościło sobie wygodne legowiska w III RP na plecach zwykłych ludzi.

Ciekaw jestem, co na to zwykli ludzie?

Skoro w tamtym okresie, aż do 1989 roku rządzili Polską prawdziwi patrioci, ludzie honoru, zatroskani o nasz byt, by krew nie została przelana, już wtedy powoli szykujący się do zainicjowania demokratycznych przemian, a rzecznikiem rządu był uwielbiany przez Naród, noszony na rękach, złotousty Jerzy Urban (dziś w łaskach ówczesnych dysydentów), to należy zadać sobie podstawowe pytanie:

PO JASNĄ CHOLERĘ BYŁA WIĘC TA CAŁA OPOZYCJA???!!!

Szwecji czkawką odbiła się tolerancja wielokulturowości powiązana z rozdmuchanym socjałem. Niestety, ale społeczeństwo multi - kulti jest zdechłym, lewackim mitem, którego owoce będziemy zbierać.

Niestety, ale jak przybywa się do kraju kultury Zachodniej, to trzeba się liczyć z panującą tam kulturą, w której nie ma świetości dla świętości i karykatury Mahometa mogą i powinny być na porzadku dziennym, tak jak jest wiele rysunków satyrycznych z Jezusem. Powinno sie także zaakceptować fakt, iż passe jest podcinanie gardła córce za noszenie dżinsów lub fakt, iż zamiast rozochoconego, podstarzałego wujaszka z wąsami wybrała sama sobie chłopaka... Na basenie zaś kąpiemy się w normalnym stroju, a nie w "burkini".

Jeśli to nie pasuje, to sio do kraju, w którym podcina sie gardła za całus z chłopakiem i wiesza na błękitnej linie na dźwigu za seksualną nieprawomyślność. Zapewniam, że jak ja pojadę do kraju islamskiego, to nie będę paradował z piwem w ręce i klepał po pośladkach kobiety...

Klęska społeczeństwa multi - kulti wynikła ze ślepoty toleranckiej Europy i bezwzględności samych zaproszonych, którzy cywilizacją europejską gardzą, a jej wartości mają za nic.

Nie za bardzo trzeba się wpatrywać w rzeczywistość, by dojrzeć, iż chwała nie spływa na człowieka w związku z objęciem pewnej funkcji czy stanowiska, a jest dobrem wypracowanym. Oczywiście niektórym wydaje się, że już siedzą na wysokościach i królują, inni zaś, może mniej naiwni, ale za to cyniczni, a wyrachowani wielce, obstawili się przywilejami i uregulowaniami, gwarantującymi jeśli nie pokłony ludu to przynajmniej bycie ponad nami, ludem prostym i pokornym : )

Postępowanie jest proste:

- chcesz cieszyć się opinią powaznego przedsiębiorcy? Nie musisz mieć złotego sygnetu, apartamentu w stolicy i auta na pół drogi. Wystarczy uczciwie płacić podatki oraz wywiązywać się z zobowiązań,

- chcesz cieszyć się chwałą dobrego studenta? Nie ściągaj i pamiętaj, że studia to nie tylko przyjemność życia towarzyskiego, ale praktyka dorosłego życia,

- chcesz być szanowanym wykładowcą? Bądź przygotowany, wymagający, nie bierz łapówek i nie oblewaj dla przyjemności. Nie podszczypuj studentek (i studentów też nie :D). Bądź w swojej działce guru dla młodszych koleżanek i kolegów.

- chcesz cieszyć się chwałą duchownego? Odprawiaj pobożnie liturgię, bądź dla wiernych przykładem, jak trzeba to ojcem, jak potrzeba to przyjacielem. Nie musisz świetnie mówić. Mój ulubiony ksiądz jak mówił kazania, to się można było pochlastać, ale ludzie cenili go za serce, wiedzę i dobroć.